Strzępiec

Ciasto to było hitem w latach 90 ubiegłego stulecia, dla wielu osób jest ono smakiem dzieciństwa i tak też jest ze mną. Znane jako strzępiec, skubaniec, peleśniak, ja je jednak znam pod tą pierwszą nazwą i ta też najbardziej według mnie do niego pasuje. W moim rodzinnym domu strzępiec piekła babcia, która od czasu do czasu zamiast dżemu dodawała do ciasta owoce. Tak naprawdę można z tym ciastem niemal dowolnie eksperymentować . 

Warto też zamiast części masła użyć smalcu,  ciasto jest wtedy idealnie kruche bez ujmy w smaku. 

Ciasto kruche:
40 dag mąki
2 łyżeczki proszku do pieczenia
20 dag masła (ja dałam 15 dag smalcu i 5 dag masła)
4 żółtka
20 dag cukru pudru
2 łyżki kakao


Ponadto:
30 dag powideł
15 dag orzechów włoskich


Pianka:
4 białka
8 dag cukru

1 budyń waniliowy z cukrem
3  czubate łyżeczki cukru z prawdziwą wanilią lub laska wanilii

Wykonanie:

Foremkę o wymiarach 20 na 20 wyożyć papierem a ścianki posmarować masem.

Mąkę wymieszać z proszkiem do pieczenia, posiekać z masłem. Dodać żółtka, cukier puder, zagnieść ciasto i podzielić na 3 części. Do jednej dodać kakao. Wszystkie części ciasta włożyć do zamrażalnika na ok. 1 godzinę. 

Z zamrażalnika wyjąć jedną białą część ciasta i zetrzeć nad formą na tarce o grubych oczkach i rozprowadzić równo. Następnie wyłożyć powidła, a na nie zetrzeć ciemne ciasto i równo rozprowadzić, posypać posiekanymi orzechami włoskimi.

Z białek ubić pianę, dodać cukier. Do sztywnej piany wsypaćbudyń i delikatnie wymieszać. Masę wyłożyć na ciemne ciasto i przykryć trzecią częścią ciasta, również startą na tarce o dużych oczkach i wyrównać.
Ciasto wstawić do nagrzanego piekarnika i piec ok. 50 minut w temperaturze 170-180 °C.

Po upieczeniu studzić w foremce. Podawać na ciepo lub w temperaturze pokojowej.

Smacznego!